16 oktober 2023 - Lichtpuntjes?! - Column van de burgemeester

16 oktober 2023

Lichtpuntjes?!

Een paar dagen na de verschijning van de vorige column veranderde voor mijn gevoel de wereld. In het weekend werden we opgeschrikt door barbaarse acties van een terroristische organisatie. Vernietigend vuur van raketten en geweerschoten leidde tot een spiraal van geweld. Er was ontreddering, verslagenheid, verbijstering, wanhoop, boosheid en verdriet.

Terecht werden de weerzinwekkende moorden en gijzelingen van willekeurige personen in krachtige termen veroordeeld. Even terecht was de stelling dat een land het recht heeft zichzelf te verdedigen. En tegelijk word ik er verdrietig en mistroostig van. Ik vrees waartoe dit allemaal gaat leiden. Vele slachtoffers, doden en gewonden. Zware beschadiging van gebouwen en belangrijke infrastructuur. En een soort guerrilla-achtige oorlog, waarvan we niet weten hoe lang die gaat duren.

Ondertussen duurt de ellende in Oekraïne nog voort. En moeten getroffenen van recente ernstige aardbevingen moeite doen om te overleven. Is Nagorno-Karabach etnisch gezuiverd. Daarnaast zijn er nog de ‘vergeten’ conflictgebieden in delen van Afrika. Daar zijn iedere dag vele slachtoffers te betreuren. Daarover hoor en lees je betrekkelijk weinig. Kennelijk kan een mens niet al te veel rampen verwerken.

Op het moment dat ik dit schrijf, branden veel mensen twee kaarsen. Als teken van solidariteit. Wellicht ook met een bede om hoop en uitkomst. Het brengt mij tot de gedachte dat we bij duisternis en verdriet altijd weer op zoek moeten naar lichtpuntjes. Of zoals ik van een collega las: “Een wereld in verwarring vraagt van ons allen om bij zinnen te blijven”.

Dus recht ik de rug. En bedenk dat er zeker lichtpuntjes zijn. Misschien niet voor de grote dingen in de grote wereld. Maar voor mijn wereld in het klein. Ik spreek mezelf toe om bij zinnen te blijven. En de dingen te doen die in mijn vermogen liggen. Opdat ik ook anderen licht kan laten ontsteken.